تحقیق آماده در مورد توبه و استغفار امامان معصوم

توبه و استغفار امامان معصوم

عنوان : توبه و استغفار امامان معصوم

فرمت : word - doc - ورد 2003 ( قابل ویرایش و اجرا در کلیه آفیس ها )

تعداد صفحات : 27 صفحه - صفحه آرایی شده آماده چاپ ، صحافی و ارائه

فونت های استفاده شده : b titr و b trafic (دانلود فونت های مورد نیاز)

پشتیبانی : 09393453403 - 24 ساعته پاسخگو شما عزیزان هستیم - محمدی

★ همانطور که در فهرست آمده تحقیق دارای نتیجه گیری است .

فهرست :

چکیده 3
طرح مسأله 3
1) روایات «توبه و استغفار» 5
1ـ1) مراحل و مراتب گناه 10
الف) گناه قانونی و شرعی 11
ب) گناه اخلاقی 11
ج) گناه در مقام محبّت 11
1ـ2) بررسی الفاظ دلالت‌کننده بر وقوع گناه 12
1ـ3) ماهیّت توبه و استغفار 14
1ـ4) مراتب توبه 15
1ـ5) تواضع و فروتنی هنگام دعا 16
1ـ6) استغفار دفعی و رفعی 16
1ـ6) ارزش توبه و استغفار در «قرآن و روایات» 17
1ـ6ـ1) جایگاه توبه و استغفار در قرآن 18
1ـ6ـ2) جایگاه توبه و استغفار در روایات 19
الف) خداوند دوستدار توبه‌کنندگان است 19
ب) سه خصلت «توبه‌کنندگان» عامل نجات 19
ج) «توبه» عامل خشنودی خداوند 20
د) بهترین دعا «استغفار» 20
و) استغفار عامل قبولی عمل 21
س) استغفار عمل مداوم پیامبر (ص) 21
ش) «استغفار» دژ محکم در برابر عذاب الهی 21
نتیجه‌گیری 22
مراجع 23

چکیده :

در این نوشتار، روایات «توبه و استغفار»، که در کُتُب معتبر حدیث همچون الکافی، أمالی و... وجود دارند، مورد بررسی سندی متنی قرار گرفته است و مشخّص شده که مهم‌ترین مستند شبهات افراد، در رابطه با عدم عصمت امامان (ع)، روایاتی است که در آنها امامان (ع) به گناهان خود اعتراف کرده‌اند و خواستار طلب عفو از خدا شده‌اند. با بررسی‌های سندی و متنی مشخّص شده اکثر این روایات از نظر سندی ضعیف می‌باشند و از نظر متن، 1) مضمون این احادیث، بیشتر در مورد توجّه داشتن به خداست که دیگران را به چگونگی این توجّه فرا می‌خوانند. 2) تعبیراتی همچون عصیان، توبه و استغفار را که به عنوان دلیل بر عدم عصمت می‌آورند، همه جا ملازم با عدم عصمت نیست، بلکه این الفاظ استعمال و اطلاق‌های متعدّدی دارند. 3) استغفار امامان (ع) نوعی استغفار دفعی که مانع عروض غفلت و گناه است می‌باشد. 4) اینکه توبه و استغفار، از نگاه قرآن، یکی از عبادات بزرگ محسوب می‌شود که از جملة آنها می‌توان به این موارد اشاره کرد؛ فراخوان همة مؤمنان به سوی استغفار است و نیز خداوند دوستدار توبه‌کنندگان است.

مقدمه :

منابع :

قرآن کریم. (1415ق.). ترجمة محمّدمهدی فولادوند. تهران: دار القرآن الکریم.
ابن أبی الحدید، عبدالحمید هبة الله. (1404ق.). شرح نهج‌البلاغه لإبن أبی الحدید. قم: مکتبة آیةالله المرعشی النّجفی.
ابن‌بابویه، محمّد بن علی. (بی‌تا). ثواب الأعمال و عقاب الأعمال. ترجمة علی‌اکبر غفّاری. تهران: کتاب فروشی صدوق.
ابن‌طاووس، علی بن موسی. (1409ق.). إقبال الأعمال. تهران: دارالکُتُب الإسلامیّه.
ــــــــــــــــــــــــــ . (1330ق.). جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع. قم: دار الرّضی.
ابن‌مشهدی، محمّد بن جعفر. (1419ق.). المزار الکبیر. قم: جامعة مدرّسین.
اربلی، علی بن عیسی. (1381ق.). کشف الغمّة فی معرفة الأئمّة. تبریز: بنی هاشمی.
الإیجی، عبدالرّحمن ابن أحمد. (1412ق.). المواقف. قم: شریف الرّضی.
آلوسی، سیّد محمود. (1414ق.). روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم. بیروت: دارالفکر.
بحرالعلوم طباطبائی، محمّدمهدی. (1363ق.). الفوائد الرّجالیّه. تحقیق و تعلیق محمّدصادق بحرالعلوم و حسین بحرالعلوم. تهران: مکتبة الصّادق.
سبحانی، جعفر. (1404ق.). تفسیر صحیح آیات مشکله. قم: مؤسّسة امام صادق (ع).
شاکرین، حمیدرضا. (1389). عصمت. قم: دفتر نشر معارف.
شاکرین، حمید. (1390). «عصمت واستغفار؛ تعاند، تلائم یا تلازم؟». فلسفه و کلام (معرفت کلامی. سال دوم. شمارة 2.
جوادی آملی، عبدالله. (1383). ادب فنای مقربان. قم: اسراء.
جواهری، محمّد. (1430ق.). المفید مِن معجم رجال الحدیث. بیروت: مؤسّسة التّاریخ العربی.
حرّ عاملی، محمّد بن حسن. (1414ق.). تفصیل وسائل الشّیعه إلی تحصیل مسائل الشّریعه. تحقیق سیّد رضا حسینی جلالی. قم: مؤسّسة آل‌البیت (ع) لإحیاء التراث.
حلّی، حسن بن یوسف. (1411ق.). رجال. نجف: دار الذّخائر.
خوئی، أبوالقاسم. (1371). معجم رجال الحدیث. تهران: مرکز اطّلاعات و مدارک اسلامی.
راغب اصفهانی، حسین بن محمّد. (1362). مفردات الفاظ القرآن. تهران: المکتبة المرتضویّه.
صدوق، محمّد بن علی. (1376). الأمالی. ترجمة محمّدباقر کمره‌ای. تهران: انتشارات علمیّة اسلامیّه.
ـــــــــــــــــــــ . (1413ق.). مَن لا یحضره الفقیه. قم: جامعة مدرّسین.
ـــــــــــــــــــــ . (1372). عیون أخبار الرّضا علیه‌السّلام. ترجمة علی‌اکبر غفّاری. تهران: نشر صدوق.
طباطبائی، محمّدحسین. (1417ق.). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: جامعة مدرّسین.
طوسی، محمّد بن حسن. (1373). الرّجال. قم: مؤسّسة النّشر الإسلامی.
ــــــــــــــــــــــــ . (1420ق.). فهرست. قم: ستاره.
ــــــــــــــــــــــــ . (1411ق.). مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد. بیروت: مؤسّسة فقه الشّیعه.
فاریاب، محمّدحسین. (1391). معنا و چیستی امامت در قرآن. قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
قرشی، علی‌اکبر. (1412ق.). قاموس قرآن. تهران: دارالکتب الإسلامیّه.
کلینی، محمّد بن یعقوب. (1407ق.). الکافی. تهران: دارالکتاب الإسلامیّه.
ــــــــــــــــــــــــ . (1369). اصول الکافی. ترجمة سیّد جوادمصطفوی. تهران: کتابفروشی علمیّة اسلامیّه.
مجلسی، محمّدباقر. (1403ق.). بحار الأنوار. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
ــــــــــــــــــــــــ . (1413ق.). الوجیزة فی علم الرّجال. تصحیح و تحقیق محمّدکاظم رحمان ستایش. تهران: همایش بزرگداشت علاّمه مجلسی.
مجلسی، محمّدتقی. (1406ق.). روضة المتّقین فی شرح مَن لا یحضره الفقیه. تصحیح علی پناه اشتهاردی و حسین موسوی کرمانی. قم: مؤسّسة فرهنگی اسلامی کوشانبور.
مصباح یزدی، محمّدتقی. (1388). «چرایی اعتراف معصومان(علیهم السلام) به قصور و کوتاهی». ادیان و عرفان (معرفت). شمارة 147.
مظفّر، محمّدرضا. (1385). بدایة‌ المعارف الإلهیّة فی شرح عقاید الإمامیّة. قم: حوزة علمیّة قم.
مفید، محمّد بن محمّد. (1413ق.). مناسک المزار. قم: کنگرة جهانی شیخ مفید.
نجّاشی، احمد بن علی. (1365). الرّجال. قم: مؤسّسة النّشر الإسلامی.
نجفی کانی، جواد. (1384). «ارتباط استغفار با عصمت انبیاء». علوم قرآن و حدیث (پژوهش دینی). شمارة 12.
نهج‌البلاغه. (1379). ترجمة محمّد دشتی. قم: مشهور.